29-01-2025
Er bestaan verschillende soorten eenzaamheid: sociale, emotionele en existentiële eenzaamheid. Als je minder contact hebt met anderen dan dat je zou willen, kan je sociaal eenzaam zijn. Maar misschien ben je wel voldoende omringd door mensen en mis je toch dat diepe, verbindende gevoel. Als dit het geval is, ben je wellicht emotioneel eenzaam. Existentiële eenzaamheid is een gevoel van zinloosheid, het gevoel er niet (meer) bij te horen. Je voelt je fundamenteel niet verbonden met de ander, de omgeving of het universum.
Iedereen, jong of oud, kan met eenzaamheid geconfronteerd worden. Het verlies van een geliefde is bijvoorbeeld een overweldigende gebeurtenis die kan bijdragen aan het ontstaan van een gevoel van zinloosheid en eenzaamheid, maar vooral alleenstaanden en langdurig zieken lopen meer risico om zich eenzaam te voelen.
Iedereen voelt zich wel eens eenzaam, dat is absoluut normaal, maar als je eenzaam voelen een constante is, dan kan dit een serieuze impact hebben op zowel je mentale als je lichamelijke gezondheid. Je ervaart doorgaans meer stress en langdurige eenzaamheid verhoogt de kans op hart- en vaatziekten en beroertes. De impact van eenzaamheid op sterfte kan je zelfs vergelijken met die van obesitas, roken en inactiviteit.
Gelukkig kan je stappen ondernemen om je eenzaamheid te bestrijden en zo je algemeen welzijn te verbeteren:
Misschien vermoed je dat iemand in je omgeving eenzaam is en wil je die persoon helpen. Dat kan in de eerste plaats door in gesprek te gaan en goed te luisteren naar wat die persoon te vertellen heeft, zonder daarbij te oordelen. Het is de belangrijkste eenzaamheidsinterventie omdat je op die manier zijn/haar probleem erkent en serieus neemt. Je kan de bovengenoemde tips ook aanhalen om de persoon op weg te helpen bij het aanpakken van zijn/haar gevoel van eenzaamheid.